Synopsis "Ontwikkelingssamenwerking: The Movie"

Ze hebben de meeste reclameprijzen al in de wacht gesleept, ze staan midden in het leven, voelen zich thuis in New York, Berlijn en Amsterdam. Ze dragen de duurste kleding, drinken (en snuiven soms), zijn creatief, loaded en arrogant. Ze hebben humor en geen trend ontgaat ze: Peter (33) en Fedor (35) zijn het succesvolle ART & COPY duo van het prestigieuze FHTB-WGA reclamebureau. Voor niet minder dan 1150 euro per uur laten zij hun gedachten gaan om, ongeacht welk product, een raak concept te verzinnen.Het gaat Peter en Fedor voor de wind. Ze besluiten datgene te doen wat nog nooit iemand is gelukt:

De twee gaan naar Afrika om daar wel even het perfecte spotje over ontwikkelingssamenwerking te maken. Een spotje voor jongeren. Eenmaal in Afrika worden de mannen geconfronteerd met armoede, corruptie, prostitutie en slechte hygiëne. Een totaal andere wereld...maar wel eentje zoals ze kennen uit al die talloze spotjes met dat gironummer. Alle vooroordelen die zij hebben worden in eerste instantie alleen maar bevestigd. Iedereen is lui, onwetend en te beroerd om even in Engels de weg te wijzen.

Peter en Fedor trekken met een pickup truck de binnenlanden in op zoek naar de 'perfecte' omstandigheden. Al snel werken zij zichzelf goed in de nesten. Ze krijgen bijvoorbeeld ruzie met pooiers, delen rosé uit aan moslims, worden beroofd en merken dat het aanschaffen van een paar pistolen toch iets ingewikkelder ligt dan gedacht. Dit alles zorgt er voor dat ze verdwalen in de binnenlanden van Afrika.

Als ze met autopech komen te zitten laten zij zich met de nodige argwaan opnemen door een vriendelijke dorpsgemeenschap. Ze logeren bij een tien jarig meisje die zorgt voor haar twee jongere broertjes. In het dorp wordt Peter verliefd op de dochter van het stamhoofd. Maar zijn Westerse manier van benaderen (Kom je hier wel vaker? Wat doet een mooie vrouw als jij in een derde wereld land als dit?) blijkt niet helemaal te werken. Fedor heeft vooral te kampen met een aanhoudende buikgriep en probeert zijn eigen sanitaire voorzieningen te bouwen.

Tijdens het verblijf in het dorp worden de mannen op een natuurlijke wijze geconfronteerd met de cultuurverschillen en overeenkomsten. We zien scènes over bedrituelen, het naar school gaan, uithuwelijken, kledingvoorschriften, het verkwisten van water en uitgaan. De vreemde dorpsbewoners krijgen een gezicht. Ze zijn niet alleen maar zielig, maar mensen die, net zoals wij, chagrijnig, vrolijk, bang, verdrietig, gemeen en kwaad kunnen zijn. En de aller-ergsten blijken ook nog eens een hoop vooroordelen te hebben over die witte, lange bonenstaken. Ook zien en ervaren ze dat ondanks alle ellende er ook zeker vooruitgang is en perspectieven zijn.

Afrika verrast ze. Als echte professionals, en om maar niet al te veel van zichzelf aan elkaar bloot te geven, blijven Peter en Fedor bezig met het bedenken van de ideale spot. Hun eigen ervaringen staan hierin centraal. Het valt moeilijk om de vooroordelen los te laten en hoe zwaar ook de omstandigheden, de scherpzinnigheid van het art duo lijkt er niet onder te leiden. We zien door het verhaal heen spots over Water, Onderwijs, Milieu, Aids en het recht op sexuele vrijheid.

Er lijkt geen einde aan het verblijf te komen en Peter en Fedor gaan lichamelijk zwaar achteruit. Tegelijkertijd gaan hun ogen verder open en de enige kans om aan deze ellende te ontsnappen is zaken doen met de plaatselijke criminele bende.